برای سپاس...
سپاسگذارم خدای بزرگ و بخشنده ام... چگونه شکر گویمت؟بر این نعمت شگرف؟بر این معجزه عظیم؟بر این عشقی که در دلم موج میزند و توان مهارش را ندارم؟بپذیر مرا ...بپذیر ناتوانیم را در شکرگزاریت...بپذیرم آنگونه که همیشه مرا پذیرفتی و ضعف هایم را بخشیدی...آنگونهکه همواره در آغوشم کشیدی و آلودگی هایم برایت هیچ بود...چونان مادری که کودکش را دوست دارد ماسوای آلودگیهای جسم و روحش و تو مهربانتری از هر مادری...پس بگذار بیارامم در دامان پرمهرت بی هیچ بهانه ای آنگونه که تو آموختی به نوزاد کوچکم که آرام گیرد در آغوش مادرانه ام... سپاسگزارم مادر مهربانم... خوشحالم که درس مادری را از تو آموخته ام...خوشحالم که آموزگار بزرگی چون تو داشته ام در روزه...
نویسنده :
فاطمه مامی امیرحسین
18:07